แมทธิว ดีน ควง ลิเดีย ศรัณย์รัชต์ รับรางวัล Heroes of Humanity ฮีโร่ของมวลชน จากสภามวยโลก (WBC) สถาบันกำกับดูแลและควบคุมการชกมวยระดับโลก ที่กล้าหาญเปิดเผยตนเอง
หลังได้รับเชื้อไวรัสโควิด-19 รวมถึง ผศ.นพ.วิชัย เตชะสาธิต ผู้บริหารทีมแพทย์โรงพยาบาลบำรุงราษฏร์ ที่ดูแลรักษาอาการป่วยของแมทธิวและลิเดีย ในฐานะผู้แทนบุคลากรทางการแพทย์ของประเทศไทย ถือเป็นบุคคลที่ควรได้รับการยกย่องให้เป็นแบบอย่างในการทำความดีเพื่อสังคม ซึ่งงานนี้ทางแมทธิวและลิเดีย ได้เปิดใจกับสื่อมวลชนครั้งแรกหลังจากออกจากโรงพยาบาล เล่าวินาทีที่ต้องเป็นผู้ป่วยโควิด ลุ้นผลตรวจวันต่อวัน หวังประเทศไทยผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้
แมทธิว “ รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับรางวัลWBCในครั้งนี้ ผมร่วมงานกับ WBC มาหลายปีแล้ว รู้สึกถึงการที่WBC รักเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เห็นความสำคัญของโครงการทั่วโลก ซึ่งวันนี้รับรางวัล Heroes of Humanity เราเองไม่ได้เป็นฮีโร่หรอกครับ แต่เราก็รู้สึกมีความภาคภูมิใจเล็กน้อย กับสถานการณ์ที่เราต้องเจอในช่วงนั้น อาจจะทำให้คนไทยบางคนติดเชื้อน้อยลง และติดเชื้อโควิดน้อยลง คนยกให้เป็นฮีโร่ก็รู้สึกแปลกๆ มันก็เขินๆ แหละ ฮีโร่ตัวจริง คือ คุณหมอพยาบาลทั่วโลกเลย จริงๆ แล้วเขาเป็นคนที่เราเห็นอยู่ทุกวัน เราเห็นถึงการเสียสละของพวกเขาจริงๆ เขาไม่ได้กลับบ้าน นอนกินอยู่โรงพยาบาลเป็นเดือนๆ เข้าก่อนเรา กลับหลังเรา 2-3 เดือน ผมว่ามันคือสุดยอดมนุษย์แล้วที่สามารถทำแบบนี้ได้ เพื่อที่จะดูแลสุขภาพของคนไทยและคนทั่วโลก ก็เห็นใจ และขอบคุณเขาอีกครั้งหนึ่ง เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ น่าจะนับล้านแล้วล่ะ แต่ว่ายังไงเราก็อยากจะขอบคุณเขาเรื่อยๆ เรารู้สึกถึงความดีของพวกเขาจริงๆ เราได้เจออย่างใกล้ชิดมาครับ
ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?
ลิเดีย “ดีขึ้นเยอะค่ะ ช่วงแรกๆก็หนัก หนักที่สุดในชีวิตที่ต้องเจอ แต่ตอนนี้เราผ่านจุดที่ยากที่สุดมาแล้ว มันทำให้เรามองโลกอีกแบบหนึ่งเลย มันทำให้เราเห็นสิ่งที่สำคัญจริงๆในชีวิตเรา ช่วงเวลานี้เดียร์ว่าหลานคนได้หันกลับมามีเวลาให้กับครอบครัวมากขึ้น ตอนนี้ในเรื่องของสุขภาพน่าจะร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วนะคะ เพราะเราเองก็วิตกตลอดเวลาว่ามันจะกลับมาอีกไหม มันจะทำให้เราไม่สบายอีกรอบไหม มันก็เป็นความกังวล เพราะที่ผ่านมามันเป็นการสู้ที่ไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่เป็นการสู้ทั้งจิตใจและทุกอย่าง แต่ตอนนี้ผ่านมาได้แล้ว ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นสำหรับเราและทุกๆคน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาเจอคนเยอะๆ ก็ไม่ค่อยชินค่ะ มันก็แอบกังวลเล็กๆ มันเป็นความโชคดีในโชคร้ายที่เราติดโควิด ตอนนี้ที่เราหายเราก็รู้แล้วว่าเรามีภูมิคุ้มกันแล้ว เพราะนั้นเราคงไม่เป็นอะไรแล้ว ”
แมทธิว “จริงๆ อยากให้ทุกคนระวัง เราไม่อยากให้ใครต้องมาเจอแบบเรา มันทรมานทั้งร่างกายและจิตใจความเครียด มันเป็นสิ่งที่ทำให้เราเศร้าและกังวลมากที่สุดครับ เพราะฉะนั้นก็ยังคงต้องรักษาระยะห่าง ทำตามมาตรการของรัฐผู้เชี่ยวชาญหรือแพทย์ที่แนะนำอย่าชะล่าใจ 1 เดือนในโรงพยาบาลมันไม่สนุกครับ มันไม่สบายอย่างที่บางคนคิด มันมีหลายอย่างทั้งคิดถึงครอบครัว คิดถึงลูก คิดถึงคนที่อยู่รอบข้างเรา อย่าเจอกับมันดีที่สุด เพราะฉะนั้นต้องช่วยกัน ต้องกัดฟันสู้อีกระยะหนึ่ง การ์ดอย่าตก โดนทุกวงการครับ วงการบันเทิง วงการมวย วงการท่องเที่ยว ร้านอาหาร รู้สึกหมดแน่นอน เศร้า เราก็เห็นใจจริงๆ ครับ กับทุกคนๆ เพรารู้ว่ามีคนที่ลำบากกว่าเราเยอะเลยแต่ละวันก็ไม่รู้จะกินอะไร ก็เข้าใจครับ แต่ว่าเพื่อที่จะมีประเทศไทยกลับมาเหมือนเดิม คงต้องสู้กับมันอีกสักนิดหนึ่งครับ “
ย้อนกลับไปวันแรกที่เราออกมาประกาศว่าเราติดเชื้อ มีหลายคนให้กำลังใจและมีบางคนที่โทษว่าเราเป็นแพร่ มันทำให้เรารู้สึกน้อยใจมากแค่ไหน?
แมทธิว “ก็มีหลายมุมครับ บอกตรงๆว่าช่วงแรกผมแทบจะไม่ได้ติดตามข่าวเลย ไม่ได้ดู ไม่ได้มีเวลา ไม่มีความรู้สึกที่อยากจะคุยกับใครหรือว่าฟังใครหรือว่าอ่านอะไรสักนิดเลย เพราะว่ายังกังวลกับสุขภาพของตัวเองในตอนนั้น ผมก็พูดอยู่ตลอดว่าถ้าเกิดในการที่เราติดโควิด– 19 ในครั้งนี้มันทำให้คนแม้แต่คนเดียวไม่ตายหรือว่าไม่ติดเชื้อ ผมก็ดีใจแล้วแหละ ซึ่งมันอาจจะมีผลจากการที่เราได้ประกาศกันไป เราก็มีความหวังดี เอาจริงๆ เป็นห่วงคนรอบข้าง ครอบครัวคนร่วมงาน เป็นห่วงทุกคนที่เราเจอในตอนนั้น ว่าเป็นแล้วก็ไม่รู้จะเป็นยังไง จะหนักแค่ไหน เราเองเป็นคนสุขภาพค่อนข้างจะดีแข็งแรง ก็ยังไม่รู้เลยว่าเราจะทรุดเมื่อไหร่ หรือจะแย่ขนาดไหนในอนาคต เพราะฉะนั้นคนที่อายุมากกว่าเราอ่อนแอมากกว่าเรา ก็เป็นคนที่เสี่ยงมากกว่าเราด้วยซ้ำ เราไม่อยากให้ใครมาเป็น ต้องขอบคุณมากกว่าครับ กำลังใจจากทุกฝ่าย ทุกคน ที่ส่งมาให้เรา แม้กระทั่งคนที่เราไม่รู้จัก กำลังใจตรงนี้แหละที่ทำให้เราสองคนผ่านตรงนี้ไปได้ อ่านแทบทุกข้อความจริงๆ ครับ“
ช่วงที่อยู่ที่โรงพยาบาลร้องไห้บ่อยไหม?
ลิเดีย “มันมีหลายอารมณ์มากตั้งแต่ช่วงแรกทั้งความกลัวความวิตกเราจะตายไหมลูกจะเป็นไรไหมเราคิดถึงลูก คือต้องบอกว่าบางวันตื่นมาแล้วไม่อยากตื่น ตื่นมาแล้วมาอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแล้วเป็นผู้ป่วยโควิด นอนต่อไปฝันว่าอยู่กับลูกได้ก็ดีมันเป็นการสู้ ที่ไม่ใช่สู้แค่กับไวรัส มันสู้กับจิตใจของตัวเองด้วยว่า เมื่อไหร่เราจะได้กลับบ้าน เมื่อไหร่จะได้เจอลูก มันลงไปในปอดแล้ว มันจะลามอีกไหม คุณหมอจะรักษาเราแล้วหายไหม ยาที่เรากินไปทั้งหมดมันจะฆ่าไวรัสหรือเปล่า หรือว่าไวรัสมันยังมีชีวิตอยู่ คือ มันมีหลายสิ่งหลายอย่างมากที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน คือ ไม่มีใครตอบได้คุณจะหายไหม คุณจะตายไหม มันจะลามมากกว่านี้ไหม คุณจะหายได้เมื่อไหร่ มันจะออกเป็นผลลบได้เมื่อไหร่ มันมีหลายอย่างที่เราไม่รู้ มันก็ทรมาน ในช่วงแรกๆเราก็เข้มแข็งไว้ ทุกอย่างก็โอเค ก็ไม่มีร้องไห้ แต่พออยู่ไปนานๆ บางวันก็ไม่ไหวแล้ว ก็จะมีร้องไห้ออกมาบ้าง”
วันที่รู้ว่าผลเป็นลบรู้สึกยังไงบ้าง?
แมทธิว “มันนานมากครับ ผมตรวจประมาณ 13 ครั้ง ตรวจเรื่อยๆ และบวกอยู่เรื่อยๆ ซึ่งก็กลับมาจุดเดิมว่าจะกลับมาเป็นลบเมื่อไหร่ เวลาเห็นคนอื่นกลับบ้านก็ดีใจกับเขานะ แต่ทุกคนไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นมันแล้วแต่คน ทุกอย่างไม่เหมือนกัน ถ้าตามร่างกายลิเดียจะหนักกว่า เพราะเขาลงปอดเยอะกว่า ตอนนี้สภาพปอดก็มีการเอ็กวเรยือยู่เรื่อยๆ คุณหมอก็บอกว่ามีพัฒนาการไปในทางที่ดี จนกลับมาบ้านก็เริ่มออกกำลังกายได้ ค่อยๆฟื้นฟู ของผมตอนนี้น่าจะอยู่ที่ 95 เปอร์เซ็นต์แล้ว”
ถามถึงการขอบคุณคุณหมอที่เราทำ?
แมทธิว “ก็ตั้งใจพอเราอยู่ไปนานๆ เราเห็นถึงการเสียสละ ถึงการตั้งใจทำงานของแพทย์ พยาบาล เขาทุ่มเทสุดๆจริงๆ กว่าที่เขาจะเข้ามาหาเราในห้องได้ในแต่ละครั้ง เขาใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการแต่งตัว เพื่อป้องกันตัวเองและครอบครัวของเขา ออกไปก็ต้องถอด เข้ามาก็ต้องใส่ แค่เห็นก็เหนื่อยแล้ว ก็เห็นถึงความพยายามของพวกเขาที่จะให้กำลังใจผู้ป่วยทุกๆคนเลย ไม่ใช่แค่เรา แต่กับทุกคน เราก็อยากจะตอบแทนเขา พูดขอบคุณคงไม่พียงพอ ก็เลยอยากจะทำในสิ่งที่เดียเขาถนัดแหละ มีสักเพลงหนึ่งให้เขาจากใจเรา ลงที่เพลงรักนี่แหละครับ ความหมายดีและตรงอยากจะทำสิ่งเล็กๆ ที่จะมาขอบคุณและแทนใจเรา’
ลิเดีย “ตอนนั่งฟัง อ.วิชัย ตอบคำถามสัมภาษณ์ ก็รู้สึกว่าเสียงเสียงนี้ มันเป็นเสียงที่ทำให้ เราในวันที่กังวล กลัวมากมีกำลังใจขึ้นมาเยอะมาก (ร้องไห้) อยากขอบคุณคุณหมอมาก มันเป็นเสียงในวันที่ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีคำตอบว่าคุณจะอยู่ คุณจะรอด คุณจะเป็นอะไรไหม เขาจะคอยให้กำลังใจเราตลอด คุณจะโอเค ทุกอย่างมันดี ทุกอย่างดูโอเคอยู่ เราจะรักษาอย่างดีที่สุด เป็นเสียงที่คุ้นเคย“
แมทิว “ขอขอบพระคุณนะครับสำหรับคุณหมอและพยาบาลทุกคนนะครับ กับสิ่งดีๆที่มอบให้กับประชาชนชาวไทยและชาวโลกกับการดูแลอย่างเต็มที่สุดความสามารถของพวกท่าน ขอบคุณกำลังใจจากทางบ้านทุกคนจริงๆอย่างที่บอกไปพวกเราอ่านเกือบจะทุกข้อความที่ส่งมา อาจจะตอบบ้างไม่ได้ตอบบ้าง มันอาจจะเยอะแต่ทุกข้อความมีคุณค่าสำหรับพวกเรา เป็นกำลังใจที่ดี ถ้าเกิดขาดไปก็ไม่รู้ว่าเราสองคนจะเป็นอย่างไรบ้างในตอนนี้ ก็ขอบคุณ และขอบคุณคนไทยที่มีความรับผิดชอบในสิ่งต่างๆที่ทางการแพทย์และทางรัฐแนะนำ มันยังไม่จบหรอกครับ แต่เราก็ไม่อยากให้ใครต้องมาเจอแบบเรา เพราะฉะนั้นเว้นระยะห่างครับ ความสะอาดสำคัญ ใส่แมสกันต่อไป นี่คือสิ่งที่เราทำได้ที่ง่ายที่สุดเลยครับ อย่าชะล่าใจเพราะว่าเป็นแล้วมันไม่สนุกครับ”
ลิเดีย “ ก็ล้างมือบ่อยๆ นะคะและใส่แมสเราก็ต้องระมัดระวังต่อไปปรับชีวิตให้เข้ากับสิ่งใหม่ๆ ถ้ามีคลื่นลูก2มาก็คงจะไม่หนักมากนะคะก็หวังว่าประเทศไทยเราจะกำจัดโควิดไปได้โดยเร็วที่สุดค่ะ”
